“(…) een
grapje mag. Maar lachen om en met God is dansen op een slappe koord.”
De spot drijven met God, met Jezus en met het
geloof, dat is exact wat Bart Debbaut doet in zijn nieuwste boek. Als overtuigd
christen voel ik mij aangesproken. Bovendien sleurt hij ook nog eens wijlen
Koning Boudewijn door het slijk, enkel en alleen omdat die als heel vroom
persoon een belangrijk symbool was voor de Belgische gelovigen. Als Debbaut een
gelijkaardig boek had geschreven met de titel “En toen schiep Allah Mohammed
II” zou er al lang een fatwa over hem zijn uitgesproken. Voor iets dergelijks
hoeft hij zich nu geen zorgen te maken. Veel overtuigde gelovigen zijn er niet
meer, en degenen die er nog zijn, zijn makke lammetjes, die dit alles over zich
heen zullen laten komen. Debbaut kiest ervoor de lachers op de hand krijgen, in
plaats van respect te tonen voor ieders geloof. Gemakkelijk en goedkoop, dat is
het. Een schande, mijnheer Debbaut!
Dat ZOU een reactie kunnen zijn na het lezen
van deze roman. Maar je zou de bal compleet misslaan, én heel wat plezier
mislopen. Dit boek is géén aanval op het geloof of de gelovigen; dit is een dolkomische en pretentieloze, 'hemelse' afspiegeling van onze maatschappij.
In “En toen schiep God Kevin” voert Debbaut
een teleurgestelde God ten tonele, die besluit om Zijn Zoon terug naar de aarde
te sturen. Maar Jezus weigert. Hij wil niet nog een keer opdraaien voor de
grillen van Zijn Vader. God is genoodzaakt om een plan-B uit te voeren: Zijn
tweede zoon, Kevin, zal op aarde geboren worden om de wereld wakker te schudden
en het ware geloof terug aan te wakkeren. Niet in Bethlehem dit keer, neen. In
Tienen, in het onooglijk kleine landje België.
God is in Debbauts boek een despoot die ook in
de hemel Zijn Almachtigheid langzaamaan ziet afbrokkelen; ongeduldig en vooral
intolerant en bijzonder snel op Zijn Heilige Tenen getrapt, met meer aandacht
voor een ingegroeide teennagel dan voor de meningen en gevoelens van anderen.
Jezus is koppig, nukkig, jaloers, maar vooral hunkerend naar de liefde en
aandacht van Zijn Vader. En dan is er Kevin, die als ‘gewone’ tiener aan zijn
schijnbaar onmogelijke missie begint, samen met een paar ‘losers’ als apostelen. Hij zal snel leren wat het betekent om 'uitverkoren' te zijn.
Kevin beweegt zich in een herkenbare wereld. Debbaut
haalt heel wat gebeurtenissen aan die nog fris in het geheugen liggen, vertrouwde
plaatsen en situaties passeren de revue en hij voert een resem bekende
Vlamingen en Belgen ten tonele. Dat alles zal vooral voor de Vlaamse lezer voor
een spervuur van herkenning zorgen, die enorm contrasteert met het irreële van
Kevins Goddelijke Missie en dat zorgt dan ook voor heel wat hilarische
toestanden. Geloof me, ik heb heel de tijd met een bijzonder brede glimlach
zitten lezen!
Na twee voor mij emotioneel nogal zware
boeken, wou ik iets luchtigs lezen, en deze “En toen schiep God Kevin” was daar
perfect voor. Wie zoekt naar iets ongecompliceerds met vooral kolderieke humor,
vindt in dit boek zeker zijn gading. Wie graag dat ietsje meer meer uit zijn lectuur
haalt, kan hier tussen de lijnen door ook een flinke dosis maatschappijkritiek
aantreffen en de pertinente vraag: ‘wat kan het geloof in onze moderne
maatschappij nog betekenen?’ Prima werk, mijnheer Debbaut!
Bart
Debbaut: En toen schiep God Kevin. Tielt, Lanoo, 2014, 263 p.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten