zaterdag 28 maart 2015

“The Humans” van Matt Haig


“I know that some of you reading this are convinced humans are a myth, but I am here to state that they do actually exist.”

Andrew Martin is een briljante wiskundige, die net een zeer belangrijke ontdekking heeft gedaan, die de mensheid wel eens in een nieuw stadium van vooruitgang zou kunnen brengen. Een buitenaards ras van de planeet Vonnadoria ziet dat niet zitten en stuurt een gezant naar de aarde. Zijn missie: alle sporen van de ontdekking van Martin uitwissen – en dat betekent ook dat iedereen die ervan op de hoogte is uit de weg moet worden geruimd.
 De gezant verschijnt op aarde in het lichaam van Andrew – in zijn blootje. Hij begrijpt namelijk niet waarom mensen kleren dragen. Tijdens zijn vlucht voor de politie wordt al snel één functie van kledij duidelijk: “(…) running without clothes is not entirely compatible with external testicles.”
 De gezant neemt de plaats in van Martin en maakt zo kennis met vrouw Isobel en zoon Gulliver, en met een hele reeks andere exemplaren van dat bevreemdende ras dat zich ‘mens’ noemt. De hond Newton begrijpt hij nog het best.
 De roman begint bijzonder grappig. Het boek is volgepropt met rake observaties van ‘de mens’. Wat voor ons vanzelfsprekend lijkt, is voor een buitenstaander totaal onbegrijpelijk. ‘Andrew’ is vol met verwondering en afschuw – dit is wel veruit het vreemdste en meest afstotelijke ras dat hij ooit ontmoet heeft.
 Maar hoe langer hij zich tussen de mensen bevindt, hoe moeilijker hij het krijgt om zijn missie vervullen. Stilaan begint hij de mensheid te waarderen, te genieten van kleine dingen als een kopje thee of een boterham met pindakaas, van de aanrakingen van zijn vrouw en de gesprekjes met zijn zoon. Voor het eerst in zijn leven voelt hij emoties, en begrijpt hij wat liefde is.
Een heel grappig boek, met een ernstige boodschap over de zelfgenoegzaamheid, het egoïsme en de gewelddadige natuur van de mensheid, maar ook over wat de mens nog allemaal in petto heeft: moed, zelfopoffering en liefde. Grappig en ontroerend. Sentimenteel? Ja, bij momenten zeker wel. Mag het nog, ja?

Matt Haig: The Humans. Edinburgh & London, Canongate, 2013, 294 p.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten