zaterdag 11 april 2015

“Winter in the Blood” van James Welch


“Everything had gone out of me, and I felt the kind of peace that comes over one when he is alone, when he no longer cares for warmth, or sunshine, or possessions, or even a woman’s body, so yielding and powerful.”

Geloof mensen niet zomaar die beweren dat boeken of films een juist beeld geven van ‘de indianen’. Enkel en alleen al omdat ‘DE indiaan’ niet bestaat. ‘Indiaan’ is een verzamelnaam voor honderden verschillende volkeren die allemaal een eigen cultuur, eigen tradities, een eigen taal en een eigen geschiedenis hebben. Al te veel auteurs en filmmakers gooien alles op één hoopje. Het zijn vooral ‘Native American’ of ‘indiaanse’ auteurs zelf die een alternatief moeten brengen voor de clichés. Louise Erdrich, Leslie Silko, Scott Momaday en Sherman Alexie zijn waarschijnlijk de bekendste, maar hoeveel andere kun je opnoemen? James Welch zou in ieder geval een grote naam moeten zijn.

In zijn debuutroman (1974) schrijft James Welch niet over ‘de indianen’, maar vertelt een verhaal over een Blackfeet-indiaan die verloren is. Het hoofdpersonage, dat nooit een naam krijgt, begeeft zich doelloos tussen het reservaat waar hij opgroeide en de ‘blanke’ stad. Nergens is hij thuis. Zonder passie, zonder affectie voor wat dan ook, brengt hij zijn dagen door op zoek naar zijn weggelopen liefje, geplaagd door herinneringen aan zijn doodgevroren vader. Zijn leven wordt getekend door geweld, alcohol en vrijblijvende seks. Door zijn ontmoeting met de oude, blinde Yellow Calf leert hij over de geschiedenis van zijn familie en zijn volk, waardoor ook zijn leven zin lijkt te krijgen.

“Winter in the Blood” is een indringende roman over vervreemding en baadt in een surrealistisch sfeertje. Donker en deprimerend, maar bij momenten ook absurd-grappig. Volgestouwd ook met metaforen, die lang niet allemaal begrijpelijk zijn voor ‘buitenstaanders’. Een bevreemdende leeservaring en een bewijs dat we niets over indianen kunnen leren door ‘over’ hen te lezen. Je moet echt wel ‘van’ hen leren. “Winter in the Blood” is een dun boekje (138 p.), maar je moet er echt wel met je gedachten bij blijven om te kunnen volgen.

James Welch: Winter in the Blood. New York/London, Penguin, 2008, 138 p.
Oorspr. uitgave: 1974

Geen opmerkingen:

Een reactie posten